انفوزیون داخل استخوانی -

• انفوزیون داخل استخوانی شامل قرار دادن یک سوزن سخت درون حفره استخوان دراز است. مغز استخوان حاوی شبکه ای از سینوزوئیدهای وریدی است که به درون وریدهای تغذیه ای تخلیه می شود. این سینوزوئیدها مایعات و داروهای تزریقی در جریان انفوزیون داخل استخوانی را گرفته و به سیستم وریدی منتقل می سازد. هر محلول یا دارویی که به طریق داخل وریدی تجویز می شود را می توان با روش داخل استخوانی مورد استفاده قرار داد.

 

معمولا انفوزیون داخل استخوانی برای کودکان زیر5 سالی به کار می رود که وضعیت بحرانی دارند و نمی توان از آنها رگ گرفت. مواردی که  نیازمند انفوزیون داخل استخوانی است شامل شوک، تشنج پایدار،تروما،ایست قلبی و کودکانی با وضعیت بحرانی است که امکان رگ گیری برای آنها وجود ندارد. تلاش برای انفوزیون داخل استخوانی را تنها پس از 90 ثانیه یا سه بار تلاش ناموفق برای رگ گیری ، آغاز کنید.

مکان های مناسب برای انفوزیون داخل استخوانی

بیشترین استخوانی که به این منظور مورد استفاده قرار می گیرد ، تیبیا است. در کودکان ، پروگزیمال تیبیا و در بزرگسالان و افراد مسن، دیستال تیبیا برای انفوزیون به کار می رود. در برخی موارد از استخوان استرنوم نیز برای تزریق استفاده می گردد.

 

تجهیزات لازم برای انفوزیون داخل استخوانی

برای تامین مسیر داخل استخوانی به ست های مخصوص این کار نیاز است.امروزه تجهیزات مختلفی برای برقراری مسیر داخل استخوانی طراحی و ساخته شده است که برخی با نیروی دست و برخی با نیروی الکتریکی کار می کنند.در اینجا سه مورد از تجهیزات مذکور را معرفی می کنیم. 

 

انجام انفوزیون داخل استخوانی

برای انجام انفوزیون داخل استخوانی بسته به نوع تجهیزات ممکن است تکنیک کار متفاوت باشد لکن کلیات به شرح ذیل است:

اندیکاسیون انجام انفوزیون داخل استخوانی را بررسی کنید.

کل تجهیزات را آماده نموده و چک کنید.

بیمار را در وضعیت مناسب قرار دهید.ساق پا را به سمت خارج بچرخانید تا قسمت داخلی بخش پروگزیمال آن رو به بالا قرار گیرد.

محل تزریق را مشخص کنید.تیبیا را لمس نموده و از تمام شاخص ها استفاده کنید.

محل تزریق را با استفاده از الکل یا بتادین تمیز کنید.

استخوان را سوراخ کنید.سوزن را عمود بر محل تزریق قرار داده و با حرکات چرخشی به سمت جلو حرکت کنید تا جایی که حس کنید مقاومت از بین رفته یا صدای "پاپ" بشنوید.در این هنگام،سوزن وارد حفره مدولاری شده است و نباید آن را جلوتر ببرید.به طور کلی لازم است که تنها سوزن به اندازه 2-4 سانتی متر به جلو برده شود.

تروکار را خارج کرده و سرنگ حاوی نرمال سالین را به سوزن وصل کنید کمی پیستون را به عقب بکشید تا آسپیراسیون به درون سرنگ صورت گیرد.آسپیراسیون مغز استخوان و خون ورود سوزن به درون استخوان را تایید می کند.

پس از تایید درست بودن محل سوزن،وسیله را ثابت می کنیم.

لوله تجویز را آماده و محلول را با جریان مناسب تنظیم می کنیم. 

 

 

 

موارد احتیاط و عوارض ناشی از انفوزیون داخل استخوانی

انفوزیون داخل استخوانی هم عوارضی مشابه با انفوزیون داخل وریدی دارد از جمله عفونت موضعی ، ترومبوفلبیت ، آمبولی هوا ، افزایش بار در گردش و واکنش های آلرژیک.ضمن اینکه دارای عوارض زیر می باشد:

شکستگی (بزرگ بودن سوزن یا اعمال نیروی زیاد می تواند باعث شکسته شدن تیبیا به خصوص در کودکان کم سن شود)

ارتشاح (ارتشاح وقتی روی می دهد که محلول تزریقی به جای کانال مدولاری درون بافت های موضعی تجمع می یابد)

آسیب صفحه رشد (سوراخ کردن استخوان در محل نامناسب می تواند باعث آسیب صفحه رشد شود)

سوراخ شدگی کامل (عبور سوزن از هر دو طرف استخوان)

آمبولی ریه (در صورت ورود استخوان،چربی یا ذرات مغز استخوان به درون سیستم گردش خون ممکن است ایجاد شود) 

 

موارد منع استفاده از انفوزیون داخل استخوانی

• شکستگی تیبیا یا فمور در همان سمت
• پوکی استخوان
• گذاشتن راه وریدی